NOKTA KADAR MENFAAT İÇİN VİRGÜL KADAR EĞİLEN ÇIKARCILAR
Hüsamettin Gül
Köpekler bile sahiplerinin başına bir felaket gelse vefa gösterirler.
Dünya’da ezilen insanlara, öldürülen ve yurtlarından sürülenlere hatta tecavüze uğrayan, aç kalan ve sokaklara itilen hayatlara, mazlum ve mağdur kitlelerin haline kederlenmeyen, üzülmeyen, ilgi duymayan, yüreğinde hiç bir şey hissetmeyen vefasızların insanlığından da müslümanlığından da ben hiç bir haz almadım, almamda mümkün değil. Bu tip insan kitlesinden hep uzak durmaya dikkat ederim. Bu vefasız kitlenin bu topluma vereceği hiç bir katma değeri yoktur.
Onlar yaşadıklarını zannederler. Aslında bunlar yaşayan ölülerdir. Müslümanlık tanımına hiç uymazlar. Midelerini şehvetlerini tatmin etmenin peşindedirler. Onlar ahlaklı, erdemli bir hayatı hayal bile edemezler. Asla güven vermezler. Her daim çıkarlarını düşünürler. Çıkarları yoksa hemen sana sırtını dönerler. Daima utanç duyulacak bir hayatı tercih ederler. Karakterlerine uygun her sözcük ilham kaynaklarıdır.
Bir şey beklemedikleri kimseleri pek tanımazlar. Bunlar için dostluk, arkadaşlık, dürüstlük hep geride kalan şeylerdir. Hiç bir anlamı yoktur. Dostları da hep menfaatçidir. Eskiden bu tanımlara uyan pek az insan etrafımızda vardı. Ama şimdi öyle değil her şey tersine döndü. Şimdi etrafımızda çıkarcı büyük bir kitle oluştu. Hayat zaten zor. Ama bahsettiğimiz bu kitle ile uğraşmak onlarla muhatap olmak, onlarla sosyal hayatta daima karşı karşıya olmak daha zor. Gerçekten şu dünyada şerefi ile haysiyeti ile onuru ile bir ahlak düzlemi içerisinde yaşamak başlı başına bir hüner oldu. Menfaati olmayan muhabbetleri özler olduk. İnsan hayatının merkezine çıkarlarını koyduğu zaman aşağılık bir insan, bazen bir canavar, bazen hayvandan aşağı bir mahlûk olabiliyor.
Yazımın başında köpeklerin vefasından bahsetmiştim. İnsan yaratılış fıtratının dışına çıktığı zaman işte bazen bir köpek bile size insandan sevimli gelebilir. Bazen insanların işine yaradığın kadar iyisindir. Bazen ne çok değiştin deniliyorsa belki de menfaati bitmiştir. Aslına bakarsanız menfaati için küçülen insanlar hiçbir zaman büyük insan olamamıştır.
Hele menfaati için sevgi gösteren insanlar var ya belki de Toplumun en alçağı bunlardır. Bu sebeple atalarımız Nokta kadar menfaati için, virgül kadar eğilme düz dur yoksa çiğnenirsin demişlerdir.
İnsan mutlaka menfaatini düşünecektir. Ama asla menfaati için arkadaşını dostunu satmamalıdır. Hayatını kendi çıkarları için yaşayan insanlarla arkadaşlık yapılmamalıdır. Menfaati aradan çıkardıktan sonra eğer bir kişiyle arkadaşsanız dost iseniz onu terk etmeyiniz. İşte bu dostluğa kıymet vermeli, dostluğun kaybolmaması için çaba sarf etmeliyiz. Menfaatin bittiği yerde eğer muhabbet de kesiliyorsa, o kişiden uzak durmak en doğru bir davranış olur. Bir devlet başkanına veya bir zalime menfaatini düşünmeyenler haykırabilirler. Bir kemik uğruna köpek menfaat uğruna çakal olmayacaksın denilmiştir. Hayat boyu dimdik durmak kişinin en büyük zenginliğidir. Evet, düsturumuz bu olmalı. Şerefli ve vefalı yaşamanın gayretini göstermeliyiz. Hayırda yarışmalı güzel ahlak sahibi olmalıyız. Hakkın ve hakikatin gür sesi olmalı, hayırlı işlerde öne geçmeli kötülerden olmamalıyız.
